ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΟΙΚΙΣΜΟΙ / ΜΥΣΤΡΑΣ Mέρος πρώτο

Ο Μυστράς υπήρξε περίφημο πολιτικό και πνευματικό κέντρο της ύστερης Βυζαντινής περιόδου, το οποίο αναπτύχθηκε μετά την Δ΄ Σταυροφορία (1204) και την μετάθεση του κέντρου των ενδιαφερομένων της αυτοκρατορίας από τις ανατολικές στις δυτικές επαρχίες της. Όπως είναι γνωστό, το 1204 οι Φράγκοι ιππότες εγκαταστάθηκαν στην Πελοπόννησο.Το 1249 ο Βιλλαρδουίνος περιέβαλε με ισχυρό τείχος την κορυφή του βουνού, χτίζοντας έτσι το κάστρο της πόλης που ονομάστηκε Μυστράς ή Μυζηθράς. Η ονομασία του σχετίζεται ετυμολογικά με τη μυζήθρα από το σχήμα του βουνού.Το 1259, στη μάχη της Πελαγονίας, ο αυτοκράτορας του Βυζαντίου Μιχαήλ Η΄ ο Παλαιολόγος συνέλαβε τον Βιλλαρδουίνο, ο οποίος του παραχώρησε τα κάστρα της Πελοποννήσου.Πρώτος ο Μανουήλ Καντακουζηνός (1348 - 1380), έβαλε τα θεμέλια του νέου ελληνικού κράτους, οργάνωσε την περιοχή, δέχθηκε νέους κατοίκους, στερέωσε την ειρήνη και την ευημερία και έχτισε αρχοντικά και ναούς. Με τον Θεόδωρο Α΄ Παλαιολόγο (1384 - 1407) η εξουσία πέρασε στους Παλαιολόγους, οι οποίοι επέκτειναν τα όρια του δεσποτάτου καταλαμβάνοντας όλη την Πελοπόννησο. Με το διάδοχό του Θεόδωρο Β΄(1407 - 1443), που ήταν δευτερότοκος γιός του αυτοκράτορα Μανουήλ Β΄, εγκαινιάστηκε μια νέα περίοδος Το 1460 ο Δημήτριος Παλαιολόγος παραδίδει τον Μυστρά στους Τούρκους.Στην τουρκοκρατία ο Μυστράς γίνεται έδρα του Τούρκου διοικητή, χάνει την ακμή του και μένουν μαζί με τη Θεσσαλονίκη, τα δύο μεγαλύτερα κέντρα πολιτισμού. Το 1687 καταλαμβάνουν το Μυστρά οι Βενετοί του Μοροζίνι και τον κρατούν 28 χρόνια, ως το 1715, που τον ξαναπαίρνουν οι Τούρκοι. Με την ελληνική επανάσταση ελευθερώνεται και πάλι, αλλά στα 1825 καίγεται από τους Αιγύπτιους του Ιμπραήμ. Η ίδρυση της νέας Σπάρτης στον κάμπο από τον Όθωνα (1831), σημείωσε το οριστικό τέλος της χώρας του Μυστρά. Οι γνωστές οικογένειες πήγαν στη καινούργια πρωτεύουσα και οι περισσότεροι από τους άλλους κατέβηκαν στο Νέο Μυστρά που κτίστηκε στην πεδιάδα.